اهم مطالب مطروحه در دفاعیات ایالات متحده آمریکا به شرح ذیل است:

-  آمریکا معتقد است دعوی طرح شده توسط دولت ایران به هیچ عنوان در ارتباط با تفسیر و اجرای عهدنامه مودت 1955 نمی باشد و این دعوی صرفاَ در ارتباط با برنامه جامع اقدام مشترک است و دولت ایران نمی تواند به موجب عهدنامه مذکور، دولت آمریکا را مجبور به اجرای توافقی غیر الزامی(non-binding arrangement) نماید که در آن روش حل و فصل اختلافات از قبل مشخص شده است و هیچ ارجاعی به دیوان بین المللی دادگستری وجود ندارد. در نتیجه دیوان نمی تواند بدون "رضایت" دولت آمریکا صلاحیت خود را احراز کند.

- از طرف دیگر ایران به معاهده ای استناد می کند که زمانی که دارای روابط دوستانه با آمریکا بوده است منعقد شده است. از سال 1979 و متعاقب آن تاریخچه اعمال تروریستی ایران، این روابط دوستانه به اتمام رسیده است.

- همچنین با استناد به ماده 20 عهدنامه مودت[1]، دولت آمریکا در راستای حمایت از منافع ملّی، سیاست خارجی و اقتصادی خود حق خروج از برجام را داشته است.

-  هدف آمریکا در استفاده از اهرم تحریم، تغییر سیاست های دولت ایران نسبت به منافع ملّی آمریکا، صلح و امنیت خاورمیانه و صلح و امنیت جهانی است.

-  آمریکا اعلام می کند که تصمیمات 8 می به دلایل ذیل گرفته شده است:

1- موضوعات هسته ای ایران

2- برجام نتوانست جلوی دولت ایران را از ادامه پیشرفت در ساخت موشک های بالستیک و کروز بگیرد.

3- از زمان امضای برجام، فعالیت های نظامی ایران در منطقه خاورمیانه و اطراف آن بیشتر شده است.

4- از زمان اجرای برجام، ایران رهبری فعالیت های تروریستی در منطقه را بعهده گرفته است و با حزب الله، حماس و القاعده همکاری می کند و فعالیت ها و دخالت های بی ثبات کننده بسیاری در سوریه، عراق و یمن انجام داده است.

5-نقض شدید حقوق بشر توسط ایران علیه اتباع خارجی به خصوص اتباع آمریکایی  همچنان ادامه دارد.

- کلیه ی مشکلات اقتصادی دولت ایران که در لایحه خود به آن اشاره کرده است، ریشه عمیق و طولانی در سیاست های اشتباه و عدم مدیریت صحیح دولتمردان ایرانی طی سالها دارد.

-  با توجه به ماهیت برجام و با استناد به ماده 20 عهدنامه مودت، آمریکا معتقد است عهدنامه مزبور به هیچ عنوان برجام را نمی تواند دربر بگیرد در نتیجه دیوان صلاحیت رسیدگی به دعوی را ندارد.

-  و فارغ از مسائل فوق، به موجب ماده 21 عهدنامه مودت[2]، دولت ایران هیچ کدام از پیش شرط های رجوع به دیوان را رعایت نکرده است در نتیجه با توجه به آرای دیوان در دعاوی گرجستان و روسیه، و قطر و امارات، دیوان بین المللی دادگستری صلاحیت رسیدگی به دعوی فوق و صدور دستور موقت را ندارد.


[1] 1. The present Treaty shall not preclude the application of measures:

(a) regulating the importation or exportation of gold or silver; (b) relating to fissionable materials, the radio-active by-products thereof, or the sources thereof; (c) regulating the production of or traffic in arms, ammunition and implements of war, or traffic in other materials carried on directly or indirectly for the purpose of supplying military establishment; and (d) necessary to fulfill the obligations of a High Contracting Party forthe maintenance or restoration of international peace and security, or necessary to protect its essential security interests.

[2] 1. Each High Contracting Party shall accord sympathetic consideration to, and shall afford adequate opportunity for consultation regarding, such representations as the other High Contracting Party may make with respect to any matter affecting the operation of the present Treaty.

2. Any dispute between the High Contracting Parties as to the interpretation or application of the present Treaty, not satisfactorily adjusted by diplomacy, shall be submitted to the International Court of Justice, unless the High Contracting Parties agree to settlement by some other pacific means.